Selçuk Yöntem’le işte bunun yüzünden birbirimize girdik

Abone Ol

SELÇUK YÖNTEM’LE İŞTE BUNUN YÜZÜNDEN BİRBİRİMİZE GİRDİK

Geçtiğimiz ay Selçuk Yöntem’le “Ağır” bir polemik geçti aramızda…

Konu “Hip Hop” müzikti…

O gün “Hip Hop Müziğin 50’nci yılı” başlıklı bir yazı yazmıştım.

Bana mesaj atıp, “Bir dakika bile tahammül edemiyorum” dedi…

Bunun üzerine ben de ona Kendrick Lamar’ın “The Heart Part 5” adlı şarkısını gönderdim.

Hip Hop’un en dinlenecek ritimdeki şarkılarından biri…

Biraz sonra cevap geldi:

“Bir dakikasına bile tahammül edemedim…”


Selçuk Yöntem

SELÇUK KARDEŞİM EĞER SEN SALIERİ’SEN BEN DE MOZART’IM

Bir parantez açayım.

Selçuk çok iyi bir müzik dinleyicisidir.

Müzik zevklerimiz de birbirine çok benzer.

Ama polemiğin dozu yükselmeye başladı.

Çok uzatmayayım, kavgayı şu cümleyle tamamlayıp, fişi çektim:

“Normaldir, çünkü sen tam oynadığın Salieri’sin, bense tam Okan Bayülgen’in oynadığı hoppa  Mozart’ım…”

Medeni çocuk tabi…

Biraz sonra bol gülücük emojili bir “Hahaaa” yazısı geldi ve işi tatlıya bağladık.

İKİNCİ YAZI

İDDİA EDİYORUM: TÜRK HALKININ MÜZİĞİ ARTIK TÜRKÜLER DEĞİL. İŞTE SİZE İSPATI

Ama bir başka tartışmam var ki o hiç tatlıya bağlanmadı ve bağlanamaz da…

Türkücülerle olan kavgam…

Bundan bir buçuk yıl önce bir yazı yazdım.

Konusu şuydu:

“Türk halkının müziği artık türküler değil…”

Ölçülebilir verilere dayanarak yazdığım bir yazıydı.

Yazdığıma yazacağıma pişman ettiler.

En ağır türkücüsünden, en entelektüel türkücüsüne kadar, ikisi asla bir araya gelmeyecek iki kesim koalisyon kurup üzerime geldi.

HANİ NEREDESİN TÜRKÜCÜ HADİ ŞİMDİ ÇIK KARŞIMA

Şimdi önümde Spotify’ın 2013-2023 istatistikleri duruyor.

Şimdi türkücülere sesleniyorum:

“Neredesiniz bu ülkenin türkücüleri, çıkın ortaya tartışalım.”

Buyurun Spotify sonuçları ortada:

SABAH AKŞAM AMERİKA’NIN KÜLTÜREL EMPERYALİZM’İNE KÜFÜR EDENLERE

Benim gençliğimde devrimci kesim yatar kalkar Amerikan ve Batı emperyalizminin kültürel sömürgeciliğine küfrederdi.

Son yıllarda İslamcılar da onlara katıldı.

Ama Spotify hiç öyle demiyor.

Türkiye’de son 10 yılda müzik dinleme alışkanlıklarını gösteren Spotify raporunun

sonuçları çok ilginç:

2013 yılında Türkiye’de en çok dinlenen 100 şarkının içinde sadece 3’ü Türkçe parçaymış.

Bugün ilk 100 şarkının 72’si yerli şarkı.

Yani Amerikan kültürel hegamonyası yıkılmış.

‘Yoz Amerikan müziği” gelecek derken tam aksine yerli ve milli müzik gelmiş.

Ama yerli ve milli derken, o kadar oda değil…

VAROŞLARDA TÜRKÜNÜN VE ARABESKİN YERİNİ TÜRKÜ ALDI

En çok dinlenen ilk 10 şarkının 6’sı Hip Hop… İlk iki sırada Ezhel ve UZİ var.

Yani Hip Hop bugün artık türküden çok daha fazla halkı temsil ediyor.

Üzgünüm ama ölçülebilir rakamlar bunu söylüyor.

İbo bile Hip Hop söylediğine göre artık şunu söyleyebilirim:

Türkücü arkadaşlar yenildiniz. Hatta hezimete uğradınız.

Kabul edin.

En çok dinlenilen ilk 100 şarkı arasında türkü yok.

SEZEN’İN ADINI BİR KÖRFEZ VAPURUNA BİLE VERMEYEN İZMİRLİLER OKUYUN

En çok dinlenilen 1lk 10 şarkının içinde sadece bir tane Türk popüler müziğinden şarkıcı var.

Sezen Aksu…

Onun adını Körfez’de bir yolcu vapuruna bile vermeyen İzmirliler, durmadan vuran solcular iyi bakın buna.

Hem de Ezhel ve UZİ’nin ardından 3’ncü sırada…

Neden mi?

Çünkü hayatımızın her anında, her halinde bir Sezen var.

Mutlu mu olduk “Kutlama…”

Ege’de masaların üzerine çıkıp avaz avaz itirazımızı mı haykıracağız?

“Karşıyım…”

  Ayrılık mı?

“Kaybolan Yıllar…”

Ağlamak mı istiyoruz?

“Sen Ağlama…”

Yaa işte böyledir benim İzmirli harika hemşehrim.

Sartre için De Gaulle “O Fransa’dır” demişti.

Ben de diyorum ki:

“Sezen Türkiye’dir…”

Ölünceye katar hep teşekkür edeceğim ona bu harika şarkılar için.

HALA ‘TÜRKLER EN ÇOK TÜRKÜ DİNLER ZANNEDENE

2013’dern bu yana Türkiye’de en çok dinlenilen şarkı:

Madrgial’ın “Seni Dert Edinmeler…”

220 milyon kere dinlenmiş…

İkincisi ise KÖFN: “Seni Bir Tek ben anlarım”

186 milyon kere…

TÜRKÜYÜ ARTIK ZAFERDEN SONRA KIZLARIN ‘ERİK DALI’ İLE DİNLİYORUZ

Ha işte bunu soruyorsanız eğer cevabım şu olacak:

“Merak etmeyin türkü ölmedi… Yaşıyor hem de fena halde canlı…”

Amaaa…

SAMİMİ SÖYLE SON BİR YILDA KAÇ KERE NEŞET ERTAŞ DİNLEDİN

Öyle İbrahim Tatlıses’in ağzından “Saza niye Gelmedin’” şeklinde değil…

Kadın Milli Takımımızın, şampiyonluk sonrası söyleyip oynadığı  “Erik Dalı” ile yaşıyor…

Düğünlerde, yaz gecelerinde masaların üzerinde pop müzik ritmiyle, bas gitar, davul ve yepyeni ritmiyle göbek atarken yaşıyor…

Bir de Ankara barlarında Gesi Bağları ile…

Yani “Arkadaş ‘Koy bir Neşet Ertaş” dinleyelim modunda değil…

Ha bu Neşe Ertaş’ın büyüklüğünden zerre kadar götürmez…

Atahualpa Yupangi’nin harika şarkısı “Los Ejes de Mi Caratta” bugün Hispanik sokaklara, varoşlara ne diyorsa o kadar bir şey işte…

Neşet Ertaş da Atahualpa Yupanqui de büyük halk sanatçıları, ama ölçülebilir müzik rakamları, halk sokaklarının artık bildiğimiz sokaklar olmadığını anlatıyor…

ÜÇÜNCÜ YAZI

AHMET ALTAN’IN HENÜZ TÜRKÇE YAYINLANMAYAN ROMANININ İLK PARAGRAFI BENİ NE ŞAŞIRTTI

Kardeşi Mehmet Altan’ın yazısından öğrendim.

Ahmet Altan’ın Silivri Cezaevi’nden yazdığı üç romanın üçüncüsü “Zarlar” 4 Ekim günü Fransa’da piyasaya çıkmış.

‘Hayret bu kitabı biz niye daha önceden görmedik’ diye düşündüm.

Meğer Fransa’daki yayıncısı “Bu defa bu kitabının ilk baskısı Fransa’da yapılsın” demiş.

Anlayacağınız kitap Türkçede yayınlanmadan Fransa’da çıkmış.


Ahmet Altan

ROMANLARDA İLK CÜMLE TAKINTIM CAMUS’NUN ‘YABANCI’SI’ İLE BAŞLADI

Eskiden beri bir merakım var.

Romanların ilk cümlelerine takıkım.

Bu takıntı bende İzmir Namık Kemal Lisesi bahçesinde, Varlık Yayınlarından postayla getirttiğim Albert Camus’nun “Yabancı” romanıyla başladı.

“Annem ölmüş bugün, belki de dün bilmiyorum…”

BENİ BU CÜMLE VE SİYAH DİK YAKA KAZAK EGZİSTANSİYALİST YAPTI

Bu cümle o günlerde anlamını pek bilmeden olduğum “Varoluşçu” kimliğimin mottosu olmuştu.

Egzistansiyalizm ve o günlerde patlayan Beatles müziği birbirine karışmış ve kendimi bir anda siyah pantolon, siyah dik yaka kazakla gezer bulmuştum.

Tabi ayağımdaki, İzmir’de bir mesçiye yaptırttığım çakma Chelsea botları da eklemem gerekir.

Ahmet Altan da romanlarına çarpıcı cümlelerle başlayan bir yazar.

O nedenle “Zarlar” romanının ilk cümlelerini de merak ettim.

Mehmet Altan’dan rica ettim gönderdi.

ZARLAR ROMANININ İLK DEFA YAYINLANAN GİRİŞ PARAFRAFI ŞÖYLE

Kitap daha Türkiye’de çıkmadan girişteki ilk paragrafı yayınlıyorum:

“Ziya gibi koyu bir karanlığı içinde taşıyarak doğan bir ruhu şekillendirmek için, sıradanlığın çok dışına taşan bir kişilik, sınırları kanla ve şiddetle belirlenmiş bir hayranlık ve sert darbeler gerekiyordu. Bir kalıba sokulması çok zor olan bu ruhu, kendi doğasına uygun biçimde eğitmek ağabeysi Arif Bey için kolay oldu. O, Ziya’nın hayran olduğu ve peşinden kendi rızasıyla gittiği kahramandı. Henüz dört yaşındayken kapaklanıp düştüğünde, daha ağlamadan ama sanki ağlayacakmış gibi yüzünü buruşturduğunda, ruhuna kazınan uyarıyı kararlı ve keskin bir sesten duydu: “Bir erkek ağlamaz…” 

İLK PARAGRAFTA “ERKEKLER AĞLAMAZ’ CÜMLESİNİ GÖRÜNCE

“Erkekler Ağlamaz” cümlesini okuyunca durdum.

Ahmet Altan’la bir süre Hürriyet’te birlikte çalıştık.

Konuşan bir insandır.

Hep “Onun gizli ajandası olamaz” diye düşündüm. İçinden geçeni en direk haliyle söyler.

Onun “Taraf” gazetesindeki yayıncılık anlayışına karşıydım, o da benim “Hürriyet’teki tarzıma…

Ama 5 yıl hapiste kalması benim için hep bir sızıntı olmuştur içimde.

Tıpkı bugün Osman Kavala’nın Gezi hükümlülerinin, Selahattin Demirtaş’ın içerde olması gibi…

Türkiye’nin ayıbı olarak görürüm bunu…

MEHMET ALTAN’A SORDUM: SİZİN AİLE HİÇ AĞLAMAZ MI?

Ahmet Altan’ı ağlarken hiç görmedim. Nedense bana “Ağlamaz” gibi geliyordu.

Kardeşi Mehmet Altan’a sordum.

“Biz ailecek az ağlarız. Ama Ahmet’le babamın annemin ölümünde ağladığını hatırlıyorum” dedi.

ALTAN’IN AĞLAMAKTAN DAHA İYİ BİLDİĞİ ŞEY

Buna karşılık, Ahmet Altan’ın Basınköy Sitesinden komşusu olan İsmet Berkan “Ben Ahmet’in ağladığını gördüm” dedi.

Ama ona göre Ahmet’in ağlamaktan çok daha iyi bildiği bir şey varmış.

Futbol oynamak.

Basınköy’de futbol maçlarında çok iyi oynarmış.

Aynı takımda iyi futbol oynayan biri de yazar Orhan Kemal’in oğlu Işık Öğütçü’ymüş.

DÖRDÜNCÜ YAZI

BİR TÜRK’E AİT ADA OTELİ VENEDİK’İN EN İYİ OTELİ SEÇİLDİ. HEM DE 99.2 PUANLA

Dünyaca ünlü Conde Nast Traveller dergisi Ekim sayısında Venedik’in en iyi otellerini seçti.

Okurlarının eğilimleri üzerine yapılan sıralamada bir Türk iş insanına ait olan San Clemente Palace Kempinski Venedik’in en iyi oteli seçildi.

Hem de 100 üzerinden 99.2 puanla…

DÜNYACA ÜNLÜ CIPRIANI İKİNCİ SIRADA KALDI

(*) Düryaca ünlü Hotel Cipriani ise 96.8 puanla ikinci sırada kaldı.

(*) Üçüncü sırada 94.91 puanla Gritti Palace bulunuyor..

(*) Lüks otelcilikte dünyanın en ünlü markalarından olan Aman ise 94.42 puanla dördüncü sırada yer aldı.

(*) Venedik’in en tanımış lüks otellerinden Splendit ise 94.04 puanla beşinci sırayı aldı.

OTELİN BAHÇESİNDE HAÇLI SEFERLERİNİN EN ÜNLÜ KLİSELERİNDEN BİRİ VAR

Eşim Tansu ile San Clemente adasındaki Kempinski’de kalmıştık.

Otelin sahibi Selim Uyar’ı da orada tanıdım.

Oğlu Emir Uyar ile birlikte bu oteli 150 milyon Euro’ya alıp bambaşka bir vizyonla bu noktaya getirdi.

Otel Venedik’e bakan adalardan birinin üzerinde.

İçinde 1131 yılında inşa edilmiş bir kilise var.

Bu kilise Haçlı Seferleri sırasında önemli toplanma merkezlerinden biriydi.

SELİM UYAR KİLİSEDEN ALINAN TABLOLARI GERİ GETİRTTİ

Selim Uyar oteli aldıktan sonra kiliseyi restore ettirtti.

Bu arada İtalya devleti bu kilisedeki bazı tablo ve heykelleri alıp müzelerde vermişti.

Uyar büyük bir adli mücadele ile bunların bir bölümünün kiliseye dönmesini de sağladı.

Gerçekten insanı çok etkileyen bir otel…