Masterchef jürilerinden Mehmet Yalçınkaya'nın sol elini sürekli cebinde tutması zaman zaman sosyal medyada konuşuluyor, konuyla ilgili çeşitli iddialar ortaya atılıyordu. Yıllar sonra kendisiyle benzer bir durumda olan yarışmacının sözlerinden etkilenen Yalçınkaya, kendi hikayesini paylaştı.
Bir yarışmacı traktörün pervanesine kaptırdığı eli nedeniyle sürekli saklamak zorunda hissettiğini dile getirerek gözyaşlarını tutamadı.
Yarışmacıya destek olan Yalçınkaya;
“11 yaşından itibaren bulaşıkhanede başladım. Hiç kimse aşçı olamaz dedi. Bıçağı tutamaz. Tabağı tutamaz dedi. Böyle acımasızlıklar var. Sen hırslanıyorsun ve daha çok yapmaya çalışıyorsun. Bu çocuktan aşçı olmaz dendi. Bu bana her zaman için hırs ve bir tutunma verdi. Mutfağa geçtim. Mutfakta da herkesten daha fazla çalışarak bu işte ilerleme zorunluluğum vardı. Çok seviyordum. İlerledim. Türkiye’nin en büyük tesislerinde şeflik yaptım. Uluslararası düzeyde birçok yarışmaya katıldım. Şu anda da mesleğimde iyi bir yerdeyim. Devam ediyorum. 2 tane çocuklarımın dövmeleri benim elim. Senin bu halini sevenler de olacaktır. Dövmeyi yaptırmışlar. Etkilenir miyim diye 1 sene sonra gösterdiler. Somer ve Danilo eti her zaman birisi keser. Bana çaktırmazlar. Türkiye’nin en büyük TV kanallarından birisi benim elimin böyle olduğunu bilerek buraya jüri yaptı. Bu iki arkadaşım elimle ilgili hiçbir şey konuşmadı. Sormadılar. Bence her şeyi bırakıyorsun hayata sarılmaya devam ediyorsun. “ dedi.
Mehmet Yalçınkaya kimdir?
1947 yılında Bolu’nun Yenigüney köyünde doğdu. 1998 yılında ortaokulu bitirdikten sonra aşçı olan amcasının yanında başlamış olduğu mesleki kariyerinde Türkiye’nin üst düzey tesislerinde görev almıştır.
2005 yılında Amerika'nın ünlü gurme dergisi “CULINARY” de Trend Chef olarak biyografisi ve spesiyalleri yayımlandı.
Türk mutfağı ile ilgili çeşitli fuar, festival ve yarışmalarda madalya, şilt ve sertifikalar kazandı. Fransa, İtalya, Katar, Almanya ve Yunanistan gibi dünyanın farklı yerlerinde ve farklı kültürlerde Gastronomi ve Mutfak Koordinatörlüğü yaptı.
